Voor wie dacht dat papieren alleen handig zijn om je boterham in te wikkelen… er blijkt meer achter te zitten. Ooit had je mensen zonder stamboom, zonder zegel, zonder de juiste handtekening – geboren uit kortstondige romantiek en meteen afgeboekt naar de rand van het dorp. Tegenwoordig noemen we dat: slecht gedocumenteerd. Toen: bastaard. Nu: lastig in de administratie.
Sommige mensen bouwden een leven zonder postcode, maar wel met mening. Geen bankpas, wel een eigen vlag. Niet ingeschreven, maar wel uitgesproken. Sommigen gingen zelfs zó ver dat ze zichzelf koning waanden van hun rijtjeshuis plus schuurtje. Met een stichting erbij die LOS heet. Serieus: LOS. En dat is dus geen grap.
En wat blijkt? Bij navraag aan deze zelfverklaarde onzichtbaren over hoe ze aan inkomen kwamen, antwoordde een verrassend aantal: “Oh, gewoon… uitkering.”
Van wie? Juist. Van het systeem dat ze zelf een puinhoop vinden.
Het is een boeiende paradox: leven buiten de lijnen, maar wel kleuren met het geld van de potlodenfabriek. Of zoals een agent zei: “Ze willen los zijn, maar zitten toch vast aan de toeslagen.
In oude tijden en dan bedoel ik de tijd van voor 1900 had je veel ongedocumenteerden in alle landen, steden en dorpen. Er waren mensen geboren uit relaties die soms maar een dag hadden geduurd. Dan werd er iemand geboren die als persoon hier zelf niets aan kon doen. Die werden in de volksmond bastaarden genoemd. Vaak bleven ze in de marge van een gemeenschap leven en scharrelen. In Afrika heb je ook nog andere uitgestotenen. Daar bestaan in sommige landen dorpen met alleen vrouwen. Dat zijn de ongewenste vrouwen. Vrouwen die niet voldeden aan bv. een bepaald uiterlijk of die te eigenwijs waren voor veel kerels en daarom genegeerd werden. Ik denk dat enkele luisteraars dit niet geloven, maar zoek het dan zelf maar op.
Die bastaarden moesten geluk hebben of een bepaald talent blijken te hebben waardoor ze toch in de maatschappij van toen een plekje konden vinden. Een van de beroemdste bastaarden is Leonardo de Vinci, zoon van een notaris en een boerenmeisje. Met waarschijnlijk het voordeel van de intelligentie van zijn vader. Maar aan de betere positie van zulke mensen hebben we in de 21e eeuw nog weinig gedaan. Nu heten die mensen die gediscrimineerd worden en daar veel nadeel van ondervinden geen bastaarden of ontaarden, maar bv. woke-mensen en mensen met een verkeerde kleur of naam, ja, dat waart nog steeds rond in onze zo op het oog nog tolerante maatschappij.
Maar nu de ongedocumenteerden in onze tijd waar we nu helaas te veel mee te maken hebben gekregen. Het lijkt in de meeste gevallen dat deze menen zich uit eigen wil van de maatschappij hebben afgekeerd om welke reden dan ook en dit is in tegenstelling helaas met de bastaarden die maar wat graag er wel bij wilden horen. Hun standpunten snijden geen hout. Sommigen vinden dat ze hun eigen koning zijn, soms met bijbehorend land als vaak alleen een woning en misschien nog een tuin erbij. Als je dat van jezelf vindt dat je een ongedocumenteerde bent of een illegaal in eigen land, dan vraag je wel om problemen. Dat laatste vinden deze mensen niet terecht want ze hebben wel recht om er te zijn. Alleen dat je in een maatschappij je steentje moet bijdragen hoort er bij deze mensen niet bij vogens hun. Er is zelfs een stichting om deze mensen bij te staan. De passende afkorting is met hoofdletters namelijk de L.O.S. , dus ’ los ’aan elkaar. De Landelijke Ongedocumenteerden Stichting. Er zal ingegrepen moeten worden zo dat deze mensen mee gaan betalen net zo als andere burgers met papieren in dit land. Deze mensen hebben vaak geen betaalpas en landpas. Die ontwerpen ze als kleine moderne graven en landheren vaak wel zelf. Nu blijkt zelfs dat er zich bewapende lieden onder hen bevinden. Ingrijpen is derhalve noodzakelijk en ze mogen van ons wel in een beveiligde omgeving gratis wonen tussen vier hele dikke muren.
Ik eindig met een anekdote van de politie. Bij gesprekken met mensen uit deze groep die vaak niets aan belastingen en huren afdragen, werd hun gevraagd hoe ze dan door het leven heen kwamen. Het bleek dat velen onder hen toch leefden van een uitkering, uitgekeerd door de maatschappij die ze haten. Ra ra ra rare lui, met ook de nadruk op Lui!
