Harpo, de artiestennaam van de Zweed Jan Torsten Svensson, brak in de jaren zeventig door met de hit Moviestar. Hij werkte samen met Benny Andersson van ABBA. That’s the Way It Is is een voorbeeld van zijn melodieuze Europese pop uit die periode.

Mother and Child Reunion verscheen in 1972 en was Paul Simons eerste solohit na Simon & Garfunkel. Het nummer werd opgenomen in Jamaica en geldt als een van de eerste popsongs met duidelijke reggae-invloeden. De titel kwam van een menukaart, terwijl de tekst draait om verlies en verwerking.

De Frank Farian Corporation nam het nummer opnieuw op als studioproject van producer Frank Farian, bekend van Boney M. In deze versie ligt de nadruk op productie en structuur, met minder focus op de persoonlijke lading van het origineel.

Afgelopen 14 december waren wij bij een optreden van Paul Haenen als Dominee Gremdaat en Margreet Dolman, onder andere toen zong hij als Margreet ook dit humoristische lied Buk nog een keer. Via Dolman fileert Paul al 50 jaar lang macht, hiërarchie en volgzaamheid. Buk nog een keer is daar een schoolvoorbeeld van: een lied dat cabaret en muziek samenbrengt en laat horen hoe humor kan worden ingezet als maatschappijkritiek. Niet bedoeld om mooi te zijn, maar om te raken. En dat blijft werken.

En we gaan door met nog een alter ego van Paul, want naast Eppe Gremdaat, Margeet Dolman, Raldi en Emmi Kapoek en Bob Guttering, Dook Paul ook in de huid van Bust Fonteijn en zong het lied “Een beetje misselijk”. In dit nummer gebruikt Paul of Buster ongemak als instrument, met een tekst die schuurt, maar herkenbaar blijft. Humor met een onderlaag, precies waar hij sterk in is.

Een prachtsong uit 1994, dit Everybody Knows, dat mooi zwaar aangezet is door zangeres en componiste Johnette Napolitano van de door mij bewonderde band Concrete Blonde. Een groep die ik graag eens live meegemaakt zou willen hebben. Concrete Blonde.

De aparte voordracht in dit Peek A Boo stoelt op het type gezang uit de roaring thirties van de 20e eeuw. E

Deze remake van deze New Vaudeville Band hoort u dan nu bijna 100 jaar later;voor het eerst.

Huis van Mist is een samenwerking tussen Herman van Veen en zangeres en Herman’s vaste bandlid Edith Leerkes, waarin tekst en muziek gelijkwaardig naast elkaar staan. Het lied gaat over relaties die nou ja … in mist opgaan?

Herman is al decennialang actief als schrijver, componist en performer, zowel in Nederland als daarbuiten. Dit nummer wat van zijn onlangs nieuw uitgebrachte album album “Plus” is past in zijn traditie van verhalende liedjes, waarin sfeer belangrijker is dan vorm, en ruimte wordt gelaten voor interpretatie.

In “Als ik zeg” werkt Herman van Veen samen met Karin Hougaard, een Zuid-Afrikaanse zangeres met wie hij vaker het podium deelde. Het lied draait om taal, betekenis en wat er gebeurt tussen woorden. Van Veen blijft ook hier trouw aan zijn stijl: klein gehouden, tekstgedreven en met aandacht voor nuance. Een nummer dat niet uitlegt, maar uitnodigt om te luisteren.

De top 40 classic van deze week is een oude bekende, een nummer over de toen al aanwezige haast uit 1979, die nu tig keer erger is. Omgezet naar de toekomstige tijd samen met Joost Klein, geen cover maar een conceptuele remix in miniatuurvorm. Al met al heet het lied dan Opzij “Ringtone”, binnenkort op al uw telefoons.

In het jaar 1979 presenteerde Lex Harding de top 40 op Hilversum 3 bij de VOO.

Ook Gerrit Dekzijl zong soms een een liedje, maar of het van hoog niveau was, dat valt te betwijfelen, het is grappig dat wel!

De eerste band van René Nodelijk, een van de godfathers van de Nederpop, was de groep René And his Alligators, die ik in een vorige uitzending liet horen. Hij is het meest bekend geworden door de hits met band Renée met twee ees. Nu komt de song Little Girl van zijn tweede band Sweet Nothing.