Het is begin jaren zestig. De Nederlandse radio klinkt nog netjes, braaf en vooral heel degelijk. Maar daar, op zee, dobbert een schip met een zendmast die Nederland voorgoed zou veranderen. Radio Veronica. Vanaf 1960 zond deze zeezender uit, buiten bereik van de Nederlandse wet, en bracht ze muziek die anders nooit te horen was op Hilversum. Pop, rock-’n-roll, beatmuziek — Veronica was de rebelse stem van een nieuwe generatie. Jongeren draaiden het volume open en ouders fronsten hun wenkbrauwen.
Het was het begin van een revolutie, gedragen door de klanken van Elvis Presley, The Beatles en The Rolling Stones… maar ook door eigen helden van Nederlandse bodem.
Veronica was dé poort naar de internationale popwereld. Vanaf het schip Norderney kregen we muziek die de gevestigde omroepen weigerden te draaien. Elvis Presley, Cliff Richard en Buddy Holly waren er vanaf de vroege dagen, maar toen de Beatles in 1963 doorbraken, sloeg de vonk echt over. She Loves You, I Want to Hold Your Hand – Veronica pompte het uit de ether en ineens was Beatlemania ook in Nederland een feit. Kort daarna kwamen de Rolling Stones, ruiger, ondeugender, met nummers als Satisfaction en Paint It Black.
Maar Veronica beperkte zich niet tot die grote namen. Het station bracht ook The Beach Boys met hun zonnige harmonieën, The Kinks, The Who, en later Led Zeppelin en Deep Purple, die het fundament van de hardrock legden. Amerikaanse soul en Motown kregen net zo goed een plek: The Supremes, Otis Redding, Wilson Pickett, James Brown – Veronica zorgde ervoor dat deze geluiden ook de dijken overstaken.
En dan de Nederlandse acts. Peter Koelewijn en zijn Rockets werden een begrip met Kom van dat dak af, en Veronica draaide het grijs. Uit de beatboom van de jaren zestig kwamen bands als The Golden Earrings – later Golden Earring – met Sound of the Screaming Day en natuurlijk Radar Love, dat een internationale hit werd. The Motions, The Outsiders, The Shoes, Q65 – allemaal Nederbeatgroepen die zonder Veronica waarschijnlijk klein waren gebleven. En laten we Shocking Blue noemen: met Venus werd Nederland zelfs wereldberoemd.
Ook de jaren zeventig kregen via Veronica een podium. Focus met Jan Akkerman en Thijs van Leer zette instrumentale rock uit Nederland op de kaart. BZN begon als beatgroep en vond dankzij Veronica hun eerste publiek, nog ver voor hun palingsound. En Nederlandstalig mocht er óók zijn: Rob de Nijs, Boudewijn de Groot, Armand met zijn protestsong Ben ik te min – Veronica gaf ze een breed luisterpubliek. Zelfs in Vlaanderen sloegen veel acts aan doordat jongeren via de Noordzee mee konden luisteren.
Het unieke van Veronica zat in de mix: internationale supersterren, opkomende Britse en Amerikaanse bands, soul, rock, folk en tegelijk ruimte voor Nederlandse artiesten die zonder die zeezender nooit door de muur van Hilversum waren gebroken. Zo groeiden talloze namen uit tot iconen in Nederland en België.
Toen in 1974 de stekker eruit moest, liet Veronica een muzikale erfenis achter die nog altijd doorklinkt. Het station gaf ons de soundtrack van een hele generatie. Een generatie die leerde dat muziek vrijheid is – en dat de golven van de Noordzee soms luider klonken dan alle regels van Den Haag.
